از خون سرخ‌تر است بهای شیعه بودن.
بهای شیعه بودن گاهی فرو رفتن است، گاهی طرد شدن است. گاهی تنها بودن است. گاهی در اشک خفتن است. گاهی انگ خوردن است. انگ تحجر، انگ واپس گرایی. بهای شیعه بودن صبر کردن است بر مصائب بر آشوب‌ها بر شوریدن‌ها.
گاهی می‌شنوی، کسی دم از انتظار می‌زند اما به دروغ! دیگران دروغ او را به پای شیعه بودن تو می‌گذارند. چنین بغضی ترکیدن بهای شیعه بودن است.
گاهی حجاب برایت آوار ناسزا می شود، گاهی نماز در دل بی‌نمازان، سنگ‌باران تمسخر می شود، گاهی نخوردن هرآن‌چه دیگران می خورند قهقهه می شود، گاهی سینه‌زدن در محرم جرم محسوب می‌شود، گاهی …
از امام زمان که بگوئی به تو مشکوک می‌شوند، گاهی به جرم نبودن آقایت به تو مظنون می‌شوند…
گاهی انتظارت را به سخره می‌گیرند، گاهی روضه‌ات را به بازی می‌گیرند…
گاهی توسلت را شرک می‌گمارند، گاهی محبتت را کفر می‌خوانند، و هزار گاهی که گاه‌گاه به تنگنایت می‌کشند…
و امان از روزگاری که نه گاهی بلکه همیشه به هیچ جایی و هیچ کسی وصل نباشی…
ای کاش فقط خون بود، بهای شیعه بودن…

علی مهدوی

“من هم شیعه هستم”

با تشکر از سایت غریب مادر